Yo Village

Yo Village

Afgelopen zaterdag op schoolreisje geweest! Met 2 auto's zijn we naar een dorpje, village geweest waar de schoonouders van Anneke, een nederlandse vrouw, wonen. Vanaf het schip was het ongeveer 2 uur rijden. Het kost je eerst al bijna een uur om de stad uit te komen omdat het ontzettend druk is. Iedereen wil uit. Yo Village ligt in een andere provincie, Bomi. Vanaf de grote weg is het ongeveer 15 km het binnenland in, over een onverharde weg met kuilen. Het is nu geen regenseizoen, dus is het heel goed te doen. Onderweg kwamen we nog langs een rubberplantage, dus als echte toeristen uitgestapt en naar de uitleg geluisterd.
In Yo Village waren we erg welkom! Ja, het is natuurlijk leuk om bezoek uit andere landen te ontvangen. Ik had een grote zak met ballonnen meegenomen en dat doet het natuurlijk leuk! Binnen no-time heb je een hele schare kinderen, maar ook volwassenen om je heen. Voor sommigen is het eng en als hij knapt is het heel leuk om te zien wat er gebeurt met de mimiek van het kind: paar keer diep inademen en dan brullen! We werden wat rondgeleid, want je moet natuurlijk hun farm (moestuin) bewonderen en prijzen. Cassava (groeit als een soort langwerpige aardappel in de grond en wordt als dagelijks voedsel gebruikt), pepers, papaya, bananen, ananas, pinda's, palmnoten waarvan ze olie maken. Ws. kunnen ze daar best nog wat meer verbouwen.....Ja, wat doen de mensen de hele dag? De vrouwen zijn over het algemeen druk om voor het eten te zorgen: zorgen dat er wat op het land groeit en oogsten, hout/steenkool verzamelen om je fornuis aan de gang te krijgen, de was. En dan nog regelmatig naar de grote weg lopen om je oogst van het land te verkopen. De kinderen gaan niet allemaal naar school, ben er nog niet helemaal achter waarom niet: te ver weg of het uniform wat geld kost? Een jongen van 12 jaar liet mij vol trots zijn boek zien.

Even verder op zit een klein meisje op de grond, zand aan haar knuistjes en rond haar mond (hoezo wormen??), kip er omheen, wasbak.....

Natuurlijk werden we op het eten uitgenodigd. Afrikaans: foe foe (gemaakt van cassave en smaakt zurig, is dagelijks voedsel), rijst (als er bezoek is, is duur), gebakken banaan, soup (tomaten met vis en andere kruiden erin). Eerlijk gezegd vond ik het best lekker. De foefoe moet je gewoon mengen met de soup en dan is het goed te eten. Ik geniet ervan hoe de mensen zo lekker kunnen smikkelen en vooral kunnen kluiven aan botjes en visgraat (heb ik juist een hekel aan). Daarna een rondleiding door de bush. In de oorlog is hier veel gevochten en veel vernietigd. Dat zagen we onderweg ook: stenen gebouwen die nu nog laveloos staan te wachten op renovatie, dus totdat er geld is. Zolang wonen mensen gewoon in hun hutten, opgetrokken van klei/leem en met een dak van palmbladeren.

Tijdens onze tocht kwamen we nog een indrukwekkende jager tegen met flinke spierballen. Hij joeg alleen maar op dieren zei hij. Welke dieren er zitten? apen (niet gezien).
Voor de oorlog had dit dorp veel schapen. Anneke wil ze stimuleren om weer schapen te gaan houden en kippen, zodat ze de melk kunnen verkopen, kaas kunnen maken en van de kippen de eieren kunnen verkopen. Mensen moeten echt aangemoedigd worden en blijven om iets te ondernemen.

Na onze wandeltocht kregen we een workshop bezems maken: van de middelste nerf uit een palmblad. Je hebt dus veel palmbladeren nodig om een bezem te maken. Was leuk om te doen en de mensen vonden het erg leuk om voor te doen.

Al met al een leuke en geslaagd schoolreisje!